Beetje bij beetje kwam er een overwinning op de twijfel. Natuurlijk voelt het zo dat dingen die je opschrijft, die je denkt en die je weet vanuit jezelf komen. Dat geeft je ook de indruk dat ze van jezelf zijn. Maar is dat wel zo?
Heel subtiel zijn de boodschappen, ze lijken op jouw eigen gedachten maar ze zijn het niet.
Hoe meer dat ik me er op ging concentreren hoe meer ik begon te beseffen dat dit niet mijn eigen woorden waren. Kijk bijvoorbeeld naar dit blog. Ik had nooit in de verste verte gedacht dat ik ooit een blog zou schrijven. Dat is iets voor mijn kinderen niet voor mezelf, ben jij mal.
Tot ik op een dag wakker werd met het idee: Ik moet iets met mijn persoonlijke worsteling. Hoe kan ik er voor zorgen dat een ander zich herkend hierin. En voor dat ik het wist was ik achter mijn laptopje gaan zitten en was ik al aan het schrijven geslagen.
Elke morgen weer ga ik achter mijn laptopje zitten en begin. Ik heb nooit een idee of plan waarover het die dag zal gaan. Ik begin gewoon. Het is als een automatisch schrift als je contact maakt met een 'spirit'. Het komt gewoon allemaal van zelf.
En in die woorden zit mijn overwinning op de twijfel. Maar twijfel ik dan nooit meer zal jij je misschien afvragen. Natuurlijk wel, elke dag zelfs. Het is gezond om te twijfelen, als het maar niet de overhand neemt.
Elke dag heb ik wel momenten dat ik denk, voel ik dit wel goed of waarom krijgt die ander makkelijker contact dan mij.
Dat is mijn ego die het dan overneemt. Zodra dat ik dit merk dan zeg ik gewoon: Ego ik weet dat jij het bent. Jammer dan voor jou, maar ik heb je niet langer nodig.
En direct verdwijnt de gedachte dan weer. Het is gewoon een kwestie van training, zoals alles is in het leven. Fietsen heb je ook niet geleerd in 1 dag daar waren meerdere momenten voor nodig. En bij leren lopen hoort ook vallen.
Het grappige aan dit werk is dat je het eigenlijk nooit fout kunt doen. De onzichtbare energie die je stuurt zorgt er voor dat alles loopt zoals het moet lopen. Dus als je weer eens aan het twijfelen ben geslagen denk dan altijd........ Alles heeft een reden.
Bijvoorbeeld de reden dat ik voor de tweede keer te maken kreeg met een handicap. Dit was een subtiel, nou ja subtiel, signaal dat ik een andere weg in moest slaan. Dat ik alles wat ik geleerd had in het onderwijs mocht gaan inzetten op een ander pad.
Dit heeft me ook de kracht gegeven om weer op een positieve manier om te gaan bij het feit dat ik steeds meer moeite zal hebben met lopen. Mijn benen geven het misschien wel op maar ik ben als persoon meer dan mijn benen. Ik denk nog het zelfde, maak nog dezelfde grapjes, heb nog verdriet over hetzelfde. Ik kan alleen `1 ding niet meer zo goed. Het is zonde van de energie en tijd in dit leven om hierover in te zitten. Er zijn nog zoveel mooie dingen om te beleven.
Dus twijfel niet meer maar ga genieten van alle leuke dingen die je mogen overkomen. Fijne, mooie dag nog allemaal.
Reactie plaatsen
Reacties