Daar sta je dan. Je weet dat je dingen op afstand kunt voelen maar je kunt ze niet verklaren.
Hoe leg ik dit mijn partner uit? Zij is zo aards als aards maar kan zijn. Moet ik het vertellen aan de bekenden?
Mijn partner was het minste probleem, ze was wel kwaad dat ik het niet eerder met haar gedeeld had. Samen hebben we besproken hoe en of we dit wel met de bekenden moesten delen. Toch maar de stoute schoenen aan getrokken en na ruim een half jaar zijn we in gesprek gegaan. En wat bleek zij vonden het een heel fijne gedachte. Ze hadden er echt troost aan.
Een heel fijne gedachte.
Het leven begon in die tijd ons ook in te halen. We hadden inmiddels zelf een dochter en ik moest noodgedwongen door een ongeval stoppen met mijn eigen zaak.
Ik merkte dat ik dit heel gemakkelijk achter me kon laten. Het heeft geen zin om de hele tijd verdrietig terug te kijken. Ik stopte mijn energie liever in de toekomst. In no-time begon ik met de opleiding leerkracht basisonderwijs.
Inmiddels was ook nummer 2 bij ons op komst. Mijn 'gevoel' was een beetje op de achtergrond geraakt. Ja ook dat kan gebeuren. Helaas als je er geen aandacht aan besteed kan het wel zo zijn dat je er letterlijk ziek van wordt.
In huis begonnen er dingen te veranderen. Telkens als ik via de achterdeur het huis betrad had ik het gevoel dat mijn keel dicht geknepen werd. Mijn dochter, inmiddels al wat ouder begon daar ook 'last' van te krijgen.
Op advies van mijn zus en haar dochter hebben we het huis laten reinigen. Ons gevoel was juist, de eerste eigenaar stond bij de deur en wilde ons laten weten dat we goed op ons huis moesten passen. Hij had bij de achterdeur ooit een inbreker betrapt en had hem de keel dicht geknepen. Dit wilde hij ons laten weten.
Op de slaapkamer van de kinderen was het ook niet pluis. Daar zat een 'entiteit' die het licht niet gevonden had en die zich kenbaar wilde maken aan de kinderen. We kregen ook te horen waarom de hond telkens naar 1 hoek van de kamer keek, een klein meisjes 'spirit' bleek in onze huiskamer te verblijven. Jaren later kwamen we er pas achter wie die kleine meid was.
Ook nu kabbelden de jaren weer voorbij. Tot 2020, corona had de intrek genomen en op 18 november werd ik plotseling ziek.
Ik begon onverklaarbare pijnen te krijgen in mijn gewrichten en benen. Fibromyalgie was de diagnose met mogelijk onderliggende spierziekte. Weer een tegenslag........of niet. Ik kon het gevoel niet van me afschudden dat ik heel voorzichtig een andere richting opgeduwd werd door iets of iemand. Ik begon steeds meer sensaties te voelen rond mijn hoofd alsof iets mijn aandacht wilde.
Het was het kleine meisje. Zij wilde zich aan mij en aan mijn dochter kenbaar maken. Het bleek de 'spirit' te zijn van het meisje waarvan ik de dood jaren eerder gevoeld had. Zij was in de tussen liggende tijd de gids van mij en mijn dochter geworden.
Het was zij die bij mij de deur opende naar een wereld die vertrouwd voelde. Kerst 2021.......................de deur werd vol open gesmeten.
Reactie plaatsen
Reacties