HELP, ik ben paranormaal begaafd!!!!
Ik weet nog als de dag van gisteren hoe het allemaal begon. In mijn vroege jeugd vond ik alles normaal. Het huis waarin wij woonden voelde alsof het veel meegemaakt had. Je had altijd het gevoel dat je bekeken werd.
In de vroege jaren 80 had mijn vader het idee opgevat om de zolder van ns huis om te bouwen tot speelzolder. Hij had alleen met 1 ding geen rekening gehouden.......op die zolder zat een portaal naar een andere dimensie. Dat portaal werd en wordt nog steeds bewaakt door een nog al knorrige boze poortwachter. Vanaf het begin hadden mijn zus en ik geen fijn gevoel als wij die zolder op gingen. Je had altijd het gevoel dat je door 2 priemende ogen in de gaten werd gehouden. En als je naar beneden ging bekroop je soms het gevoel dat iemand jou van de trap wilde duwen. Het liefste sprong je van de zolder naar de 1ste verdieping en ramde je de trap naar boven omhoog om de zolder af te sluiten. Jaren later, mijn zus woont er nu, is het huis gereinigd en werd dit verhaal aan ons bevestigd.
Dit was een van de eerste keren dat ik voelde dat er meer was.
Maar daar bleef het niet bij. Van het ene op het andere moment begon ik rond mijn 20ste dingen te 'zien'. Als ik een zwangere vrouw tegen kwam speelde er automatisch een film in mijn hoofd af: de vrouw met een kind op een driewieler, spelend aan de waterkant van een vijver. Telkens de zelfde film en aan de kleren van het kind kon ik herkennen of het kind een jongen of een meisje was. Je kunt je wel indenken dat dit heel verwarrend was. Toch heb ik er nooit bedenkingen bij gehad. Ik heb me er nooit tegen verzet. Het kwam als een waterval over me heen gespoeld. En zo kabbelde mijn leven zicht voort tot de dag dat bekenden van ons vertelden dat ze zwanger waren.............
Deze keer geen film maar een heel naar vervelend gevoel. Het gevoel dat er iets verschrikkelijk fout dreigde te gaan.
Tja wat doe je dan op zo'n moment......faken dat je blij bent maar van binnen wordt je verscheurd.
Hoe kan dit? Moet ik dit aan ze vertellen? Moet ik mijn wederhelft inlichten dat ik dit voel? Nee, dat kan helemaal niet dat ik dit voel. Mijn gedachten vlogen van hot naar her. Telkens als ik ze zag kwam weer het hele nare vervelende gevoel.
9 Maanden later zat ik bij mijn ouders koffie te drinken. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik was net terug uit Roermond waar ik grondstoffen was gaan halen voor een een nieuwe klus. Mijn zus was ook bij mijn ouders en samen waren we gezellig aan het kletsen tot er een ijskoude deken over mijn lichaam viel. Het gevoel dat je in een diepvriescel gezet werd.
Ik wist direct wat er gebeurd was.....het kind was gestorven. Ik weet nog precies wat ik gezegd heb: "Als datgene gebeurd is, wat ik nu voel, dat gun je geen enkel mens."
Twee uur later werd ik gebeld. De mededeling: Het kind is overleden..............
Hoe dan? Hoe kan dit? Ik word gek. Hoe kan ik dingen voelen, dingen weten en dingen zien die er helemaal niet zijn.
Reactie plaatsen
Reacties