Waarom maken Lichtwerkers het zich altijd zo moeilijk?
Dat is een vraag die me nu al langer bezig houdt. Lichtwerkers worden altijd geboren in een donkere situatie. Neem nu mijzelf. Mijn ouders kregen een keuze, op dat moment nog een derde of helemaal geen meer. Mijn geboorte viel reuze mee maar van andere Lichtwerkers weet ik dat ze bijna allemaal moeilijke geboortes gehad hebben. Bij mij begon de ellende erna. Met 1 jaar met spoed naar het ziekenhuis omdat ik bewusteloos was geraakt door ademnood. Veelvuldig longontstekingen tot men er achter kwam dat ik chronische bronchitis had.
Op 4 jarige leeftijd weer een langdurige opname omdat mijn darmen niet goed werkten. Met als gevolg een 15 jaar durend streng dieet. Vervolgens bleef ik maar klein en dachten ze aan een groeistoornis. En op latere leeftijd kwam daar nog eens CRPS bij en nu fibromyalgie. Soms lijkt het wel dat we bewust lichamen opzoeken die mankementjes hebben. Of komt het door onze hoog sensitiviteit.
Met welke Lichtwerker je ook praat het verhaal blijft telkens hetzelfde. De een heeft last van moeilijke relaties binnen en buiten de familie. De ander heeft last van een moeilijke geboorte gehad en weer anderen hebben overal lichamelijke kwalen.
Blijft die ene vraag: Waarom maken Lichtwerkers het zich altijd zo moeilijk?
Helaas moet ik het antwoord op deze vraag schuldig blijven. Ik hou me vast aan het feit dat wij op deze manier kunnen uitgroeien tot de prachtige individuen die wij zijn.
Een hele fijne dag allemaal gewenst.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik denk dat wij lichtwerkers deze beproevingen op ons bord krijgen om ervaringen te krijgen, deze doorleven en oplossen (of ermee leren leven) om zodoende anderen te helpen in soortgelijke processen. Hoe meer je meemaakt, hoe meer ervaring, hoe beter je je kunt inleven in de ander en zodoende kunt begeleiden en helpen.