Opgeven? Dat woord heb ik schijnbaar nooit geleerd. Het staat niet in mijn woordenboek. Waarom zou ik ook?
Het heeft gebracht op de plek waar ik nu ben. Neem als voorbeeld het moment waarop ik te horen kreeg dat ik Complex Regionaal Pijnsyndroom Südeck had.
De 3 basisregels waren Rust Reinheid en Regelmaat. Rust roest was het eerste wat ik dacht. Pijn heb ik toch waarom zou ik dan niet bewegen.
Vanaf moment 1 heb ik me koppig opgesteld en ben blijven bewegen.
Dit inspireerde anderen om dit ook te doen met als gevolg dat ze weer waarde aan hun leven gingen hechten omdat ze meer konden. Nu heb ik deze zelfde instelling, echter met de beperking dat de spieren af en toe echt nalaten. De beperking is groter.
Belet me dit in het leven.......een beetje. Ik heb de regie dus ik bepaal wat er gebeurd. Er is nog zoveel moois om te beleven. Waarom zou ik stilletjes thuis gaan zitten en langzaam weg kwijnen. Ik vind mezelf niet zielig. Er is me iets overkomen, zelfs 2 keer. En dat is het. Dagelijks overkomen mensen zo veel ergere dingen.
Voor mij is het een moment om te leren. Een moment om stil te staan en je leven te overzien. Nu hecht ik waarde aan die kleine wandeling. Ik geniet van dat moment om in de tuin te zitten. Ik geniet van de momenten dat ik moet revalideren ook al doet het pijn en vervloek ik soms alles. Ik blijf doorgaan. Is het niet voor mezelf dan is het wel voor mijn gezin.
Als je dreigt op te geven kies dan een ander doel. Misschien was je doel gewoon te hoog gegrepen en moet je tevreden zijn met een kleiner doel. Een doel waarvan jezelf weet dat jij je toch nog een beetje uitdaagt. En geniet van het moment dat jij je doel bereikt hebt. Vier het leven.
Dus de opdracht voor vandaag. Zoek een doel, waarvan je weet het is vandaag te behalen. Doe je best, want meer kun je niet doen en vier het behalen van je doel. Heel veel plezier vandaag.
Reactie plaatsen
Reacties